Hoe ik omging met geld – 32 jaar tot nu

Mijn tweede eigen huis, een etagewoning uit 1935, was een heerlijke plek met veel oude details zoals glas-in-lood, houten vloeren en de originele schuifdeuren. Het voldeed aan al mijn eisen, zeker in het eerste jaar toen ik er alleen woonde.

Het was niet bijzonder groot en toen Georg bij mij kwam wonen wilden we na verloop van tijd  meer ruimte voor onszelf en het liefst ook een werkruimte aan huis voor Georg. Daarnaast hadden we in de beginjaren fijne onder- en bovenburen. Helaas veranderde dat en werd de woning boven ons verkocht. De nieuwe eigenaar verhuurde de woning. Een aantal keren veranderde de woning van bewoners, op zich geen probleem ware het niet dat sommige bewoners voor veel overlast zorgden. Zo kwam ik op een dag thuis van mijn werk en stond de straat vol met politie en brandweer. Bleek dat er boven ons hoofd een drugslab was en dat de politie dit al een tijdje in het vizier had! Opbrengst van deze actie: drie arrestaties, wapens, cash geld, en een ingetrapte voordeur!

Voor ons was dit de druppel en we besloten te gaan zoeken naar een andere stek. Dit keer wilde ik een echt huis. Voor mij betekende dat een huis met meerdere verdiepingen zonder onder- of bovenburen. De zoektocht duurde niet lang en we verhuisde naar een mooi hoekpand met aangebouwde schuur (nu de timmerschuur / man cave) uit 1929 in een zogenaamde arbeiderswijk. Dit huis bestond ooit uit twee woningen en was van binnen al meerdere keren gerenoveerd en aangepast dus van originele details was geen sprake. We (Georg!) hebben alles uit de woning gehaald en het huis helemaal naar onze zin gemaakt. Nee, het is nog niet af, maar zo gaat dat nu eenmaal!

Mijn etagewoning van 79 duizend gulden verkocht ik vijf jaar later voor 80 duizend euro. Dit bedrag kon ik gebruiken voor de aankoop van de nieuwe woning. Ik sloot een meerwaardehypotheek af. Waarom deze constructie me destijds aansprak weet ik niet meer, maar het werkte ongeveer zo:  55 duizend euro eigen geld werd belegd, en ik leende nog een deel van het aankoopbedrag waarover ik maandelijks rente betaalde. De 55 duizend euro zouden ervoor moeten zorgen dat aan het einde van de looptijd de hypotheek kon worden afgelost. Ik had geen verstand van geldzaken en nog minder van hypotheken. Ik zag dat het belegde geld groeide en dat stelde me gerust. Toch was er ergens iets in me dat het geen prettig idee vond om op deze manier mijn huis bij elkaar te sparen en ik begon met extra aflossen. Alle extraatjes die ik kreeg en die ik kon missen gebruikte ik daarvoor. Toen begon ook het consuminderen, nog niet zo fanatiek als nu, maar wel zodanig dat ik steeds wat meer geld overhield. Ook ging ik meer verdienen omdat ik tot twee keer toe in een hogere salarisschaal kwam.  Met iedere aflossing werd de hypotheek lager en kon ik weer meer sparen. En toen kwam het moment dat het belegde bedrag net zo groot was als het overgebleven hypotheekbedrag. Deze konden dus tegen elkaar worden weggestreept! Ik nam contact op met de bank, de boete voor voortijdig in een keer aflossen was veel minder hoog dan ik had verwacht en dus loste ik de hele de hypotheek af. 

En dan heb je ineens hele lage vaste maandlasten! Toch vond er geen lifestyle-inflatie plaats. We bleven de dingen doen zoals we al deden, er kwamen geen duurdere vakanties, we gingen niet vaker uit eten, ons boodschappenbudget bleef gelijk en ook onze overige uitgaven veranderden niet. Daarnaast kreeg ik veel lol in het sparen en duurzaam leven en ging ik aan bepaalde dingen minder uitgeven. Mijn kleding- en schoenenbudget paste ik als eerste aan. Ik gaf mezelf een maandbedrag voor kleedgeld en hield me hier strikt aan. Vervolgens laste ik een bespaarjaar in. Dit ging ook goed en is inmiddels iets wat ik om de zoveel jaar doe. Spullen kopen we niet meer, tenzij we ze echt nodig hebben. Maar impulsaankopen bij bijvoorbeeld de serviesafdeling van de Xenos of de keukenafdeling van de Sligro komen niet meer voor.

Door me wat meer te verdiepen in duurzaam leven en consuminderen kwam ik op interessante websites terecht en ontdekte ik een community van bloggers die bezig zijn met hun financiële toekomst. De een schrijft over de wens en de weg naar minder werken. De ander over een vroeg pensioen. Ook zijn er bloggers die een duurzamer leven met minder spullen nastreven omdat zij een betere wereld willen of omdat zij de ‘ratrace’ van het consumeren, hard werken om het te kunnen betalen en dan nog meer consumeren helemaal beu zijn. Inmiddels ben ik zelf ook een enthousiast consuminderaar en spaarder, en schrijf ik hier ook op mijn eigen blog over. Het gaat met vallen en opstaan, en ik leer nog steeds bij (vooral over mijn eigen consumentengedrag!).

Soms zou ik willen dat ik veel eerder was begonnen met sparen en zuinig zijn, want dan….. ach, het is zoals het is en ook daar ben ik nu meer dan tevreden mee.

Bent u ook aan het sparen en/of consuminderen en waarom?

Stella